Mythische namen en magische landschappen: onder wandelaars in Costa Rica behoort de trekking naar zowel de Urán (3660m) als de Chirripó (3821 m) tot één van de meest uitdagende en fascinerende die er zijn. De trekking duurt drie dagen en is in totaal 50 km lang.
Het is 2 uur in de nacht als de wekker gaat. Nog half slapend staan we op en zoeken snel de spullen bij elkaar die we de nacht er voor hadden klaar gezet. Gisteren zijn we aangekomen in het dorpje San Gerardo de Rivas, op een half uurtje rijden van het stadje San Isidro del General. San Gerardo is een uitvalsbasis voor wandelingen naar de hoogste toppen van Costa Rica: de Urán en de Chirripó. Onze wandeling vandaag start in het dorpje Herradura, ongeveer 40 minuten verderop. Aracelys is één van de chauffeurs van de fourwheel pick ups die ons op deze vroege morgen opwacht. Twee keer per week staat ze zo vroeg op om wandelaars ter vervoeren. En als ze weer thuis is zorgt ze voor de forellen, die ze kweekt.
Blaine is onze gids gedurende deze dagen. Nadat hij 7 jaar als arbeidsmigrant in de VS heeft gewerkt, is hij teruggekeerd naar zijn geboortedorp en vond emplooi in het lokale toerisme. We zijn in goede handen bij hem: inmiddels maakt hij voor de 170 ste keer deze trekking: we zullen zijn ervaring nodig hebben de komende dagen.
De eerste streepjes licht verschijnen aan de hemel als we starten. Het gebergte voor ons is als een groene muur: ons wacht een stijging van ruim 1500meter vandaag.
De wandeling gaat eerst door weilanden en als we even een stop hebben gemaakt bij een verlaten cabaña lopen we door het weelderige nevelwoud. Al gauw horen we de ijle, metaalachtige melodie van de blackfaced solitaire, een vogel die thuis hoort in het hooggebergte en wiens geluid ons gedurende de gehele tocht zal begeleiden. Het pad door het nevelwoud is steil en zwaar.
Na de stijging dalen we af naar een heldere rivier waar we onze waterflessen vullen om dan opnieuw weer te klimmen. Rond 3500 meter bereiken we het bijzondere landschap dat páramo heet. Alleen lage struiken en vetplanten met verrassend veel kleurige bloemen komen voor in dit open landschap. De wind heeft hier vrij spel en de temperatuur kan ‘s nachts dalen tot tegen het vriespunt.
Ons doel van de dag, de shelter ‘Paso de los Indios’, bereiken we na ongeveer 10 uur wandelen. Het is opgetrokken uit hout en golfplaten. Er is geen electriciteit maar gelukkig is er gas om op te koken.
Blaine bereidt soep als we ons voorbereiden op de dag van morgen, de langste dag en uitrusten van de vermoeienissen van vandaag.
Comments